Houdt het hoofd koel met een kop thee

De huidige Covid-19 situatie is er één die wij niet hadden zien aankomen. Het lijkt erop dat we nét op tijd zijn vertrokken uit Nederland. De keerzijde van die medaille is dat – mocht het helemaal mis gaan- we niet zo gemakkelijk terug kunnen naar Nederland. Het coronavirus heeft een impact op ons allemaal en hoe groot die impact in de toekomst gaat zijn, is een hele spannend vraag. Die vraag hield mij vannacht uit mijn slaap...

Als het virus Zambia verder binnen dringt, gaat het hier mis. Volledig mis. De ziekenhuizen en hulpdiensten functioneren normaal gesproken al nauwelijks. Laat staan met een pandemie van flinke omvang. Mensen wonen en leven heel dicht op elkaar, waardoor social distancing onmogelijk is. Wanneer je ziek bent, blijf je naar je werk gaan, omdat niet werken geen inkomen betekend. Iets wat mensen zich absoluut niet kunnen veroorloven. Nog geen dag. Water is ook een luxe in veel sloppenwijken, laat staan dat je meerdere keren per dag je handen met zeep kunt wassen. Mensen eten -door armoede en gebrek aan kennis – een zeer arm dieet. Combineer dat met een heel hoog percentage mensen die AIDS hebben en je hebt een potentieel dodelijke cocktail in handen wanneer deze mensen ziek worden met het corona virus. 

In mijn nachtelijke overpeinzingen vergt het niet veel fantasie om de meest afschuwelijke doemscenario’s heel levendig op mijn netvlies te projecteren. Duizenden doden, een totaal ontwrichte samenleving en economie, hongersnood, overal noodziekenhuizen zonder personeel of materieel. In die scenario’s ontspringen wij die dans niet. De boerderij wordt geplunderd, jezelf buiten je muren wagen staat gelijk aan zelfmoord. 

De stress schiet me naar de keel. Onze voorraadkasten zijn dankzij ons verlof helemaal leeg. Een zielig 5L flesje water staat er nog als stille getuige van mijn naïve denken en gebrek aan voorbereidingen. Ik bedwing nog nét de neiging om heerlijk slapende Jan wakker te schudden om hem (de enige die niet kucht in ons gezin) erop uit te sturen voor benzine, water en rijst en, en, en, nouja, gewoon alles wat hij maar te pakken kan krijgen.  ‘O nee, de winkels zijn gesloten ’s nachts!’, schiet het door mijn reptielenbrein heen.  

Wanneer mijn hart iets minder paniekerig gaat racen, kruipt er een blos van schaamte over mijn wangen. Dat hamsteren in Nederland heb ik zo hard veroordeeld in mijn hart. In datzelfde hart groeide daarnet gewoon exact hetzelfde! Iets met maten en meten en splinters en balken… 

Heel veel langer wil ik niet bij dit beschamende zelfinzicht blijven stil staan. Daarvoor in de plaats dwing ik mijzelf te denken aan alle zaadjes die we de afgelopen dagen gezaaid hebben in onze moestuin. 

Ja, dat was een goede actie. Ik besluit om morgen, bij daglicht, samen met rationele Jan, een gesprek te hebben over welke goede acties (lees: niet gedreven door angst dat WIJ alles onder controle moeten houden) we nog meer kunnen doen om ons voor te bereiden op wat zou kunnen gebeuren in Zambia. 

Zambia… Denkend aan Zambia voel ik liefde en bewogenheid opborrelen. Op dit moment zou ik nergens anders willen zijn. Tot in mijn diepste diep weet ik dat we op dit moment op de goede plek op aarde zitten. In datzelfde diepste diep liggen parels aan herinneringen opgeslagen hoe God in het verleden voor ons heeft gezorgd. Nog nooit heb ik mijn leven ervaren dat Hij ons aan ons lot overliet. Terwijl ik al die speciale momenten overdenk, voel ik een diepe rust en ontspanning over mij heen komen. “IK BEN is erbij”. Dat is genoeg voor deze nacht en heel langzaam val ik dan toch eindelijk in slaap. 

De volgende ochtend wordt ik vroeg wakker. Ik sluip op mijn tenen naar de keuken om een theetje te zetten. Heel langzaam slurp ik dat op, buiten op de veranda, terwijl ik de zonnestralen steeds warmer voel worden op mijn huid. Voor heel even is de wereld magisch perfect. 

Een kwartier later staan er drie hongerige kinderen ruzie te maken op diezelfde veranda. Na de voedertijd gaan we aan de slag met taal, rekenen en schrijven. Als beloning op ieders harde werken kijken we dagelijks de Henkie Show 🙂 Jan verkoopt ondertussen eieren en groenten per whatsapp vanuit huis. Onze ’To Do lijst’ is groot, maar we krijgen meer gedaan dan ooit. Onze angst verdwijnt naar de achtergrond. Het leven gaat door. 

Ja, we treffen onze voorbereidingen, maar ik neem mijzelf ook voor om vaker een kop thee in de zon te drinken in de stilte van de ochtend.

Op één of andere manier doet dat de doemscenerio’s (hoe realistisch die ook mogen zijn) minder zwart en catastrofaal aanvoelen. Er gaat iets goeds voortkomen uit deze ellende. En in die stilte, in het zonnetje, slurpend aan dat gezonde groene gember theetje, kan ik me dat heel goed voorstellen. 

Doe je een theetje met mij mee?  

Liefs Roos (en de rest :))

In quarantaine in Zambia

5 antwoorden op “Houdt het hoofd koel met een kop thee”

  1. Hoi hoi,
    Tjonge, gedoe met die corona, maar goed scheelt misschien dat we allemaal er mee te dealen hebben. Als jullie daar behoefte aan hebben, er zijn regelmatig online meetings georganiseerd door intomission en Missie Nederland voor zendelingen. Dinsdagavond weer om 20 uur. zie http://www.intomission.nl
    Sterkte met alles, wijsheid en geniet van de dingen die er wel zijn. Groetjes, Margriet

  2. Daarnet met de meiden jullie filmpje gekeken. Beetje dubbel allemaal, inderdaad. Huis in zo’n toestand aantreffen, corona-perikelen (en zorgen), maar gelukkig toch ook een ’thuis-gevoel’. Groeten, gezondheid en sterkte. Ciska & Peter, Thera, Salome

  3. Wat een bewondering heb ik voor jullie en wat spreekt er een kracht uit jouw kopje-thee-verhaal… ja, ik zal aan je (en aan jullie) denken als ik met een kopje thee in de zon op Hees zit deze prachtige lente dagen… take care and stay healthy!

    1. Hoi Florentine, bedankt voor je lieve berichtje weer! Geniet van het lenteweer (daarvoor zijn wij net te vroeg vertrokken :)) en proost op dat kalmerende theetje! Liefs, roos

Reacties zijn gesloten.