Wazige volgende stap, en waarom dat OK is. 

Lieve allemaal,

Hier weer eens een inkijkje in ons leven in Zambia. We zitten in een interessante fase, waar we graag wat over willen delen. 

In het laatste blog deelden we hoe de Boerderij nu eindelijk lekker loopt (nog geen winst, maar dat gaat nog wel komen). Dat is gelukkig nog steeds het geval. Meer daarover in a minute :). Ook schreven we dat we wat meer tijd en rust hadden om na te denken over hoe we het counselingsdeel verder willen opzetten. Een half jaar geleden konden we je een heel gedetailleerd, en zelfs gefaseerd plan vertellen. Op dit moment weten we het even niet. En eerlijk gezegd is dat voor het eerst (!) niet vervelend of frustrerend. We hebben allerlei lijntjes lopen met locale, gelijkgestemde organisaties, maar zetten er geen druk achter. We willen in deze onduidelijke fase echt de tijd nemen om te bidden voor de volgende stappen. We geloven niet meer dat het initiële plan het beste is, maar zien ook nog niet heel scherp wat het dan wél is. Ervaring leert dat dat een: ‘Wees Stil en weet dat ik God ben’ is. Dus we wachten op dit moment even, wetend dat de visie die we hebben (Counseling beschikbaar en betaalbaar maken voor de mensen in Kabwe) niet alleen onze visie is, maar vooral die van God. Hij schakelt niet alleen Elyada Center hiervoor in, maar veel meer mensen, ideeën en organisaties. Het domste zou zijn om nu vooruit te rennen, en meer kapot te maken dan ons lief is.

Waar we sowieso mee door blijven gaan zijn: de Healing Retreats, de Trainingen, de Netwerkbijeenkomsten en het trainen van Angela die steeds meer counselings ervaring opdoet, door haar werk bij het weeshuis. Inmiddels komen er ook twee kinderen van het weeshuis wekelijks paarden borstelen. Deze kinderen hebben ontzettend veel moeite met praten, en een relatie opbouwen in het algemeen. Ook tekenen en schilderen bood geen openingen, en daarom proberen we nu of ze een connectie kunnen maken met ‘iets wat laagdrempeliger is dan een mens’. Vooral met 1 kind staan we verbaasd hoeveel hij is gaan zeggen en vertellen, terwijl hij borstelt en hoeven krabt! Met het tweede kind blijft het een uitdaging, maar we geven niet op! 

20-22 September staat er weer een Healing Retreat gepland. Bidden jullie daarvoor mee? Aansluitend staat er ook een 3 daagse Training voor counselors in de steigers. Deze is volledig gericht op kinderen onderwijzen over hun emoties, en hoe om te gaan met trauma en rouw. 

Het visum van Mirjam, onze nieuwe juf, is razendsnel goedgekeurd en daarom zal ze 11 September a.s. landen op Zambiaanse bodem. Wat spannend om voor 2 jaar te vertrekken naar een totaal onbekende plek, en te gaan werken in een gezin dat ze nauwelijks kent en in een organisatie die nog (deels) in de pioniersfase zit! Willen jullie ook voor haar bidden?

Zoals beloofd nog wat updates van de Boerderij. Mocht dat nou niet helemaal je ding zijn, scroll dan even verder om nog wat updates te lezen over de kinderen en Roos haar gezondheid.

Boerderij

Het is gort, en gort droog in Zambia. De situatie wordt steeds nijpender voor de al zo arme bevolking. De verwachting is dat in Oktober alleen de ziekenhuizen nog stroom hebben. De economie krijgt een enorme klap door het gebrek aan elektriciteit (opgewekt uit stuwdammen en zonder water, geen elektriciteit natuurlijk). Tevens vallen ook steeds meer waterputten droog, terwijl we nog 3 maanden moeten wachten op regen! Wij merken het vooral aan hoeveel mensen om ons heen aan het jagen zijn op ratten en andere knaagdieren. Onze buren maken dankbaar gebruik van onze waterput, die gelukkig zo diep is, dat er nog genoeg water uitkomt. Daarom kunnen we ook sla en aloë vera blijven verbouwen. 

Als er dan ergens groen (nouja, geel) afval te halen valt op een veld van een boer, zijn wij er dan ook als de kippen bij, omdat onze veestapel maar weinig te eten meer heeft. Er gaat dus ook flink wat meer (gekocht) voer doorheen dan voorgaande jaren. Iets waar we – als we de capaciteit daarvoor hebben – graag op willen anticiperen de komende jaren door meer zelfvoorzienend te worden. 

We kijken terug op een super lammerseizoen. De kudde is bijna verdubbeld en alle dropjes groeien als kool! 

Al onze paarden zijn ziek geweest. Elk paard had een andere kwaal. Eén paard, Miracle, hebben we moeten afschieten omdat het al veel te lang slecht met haar ging. Soms lijkt het alsof Zambianen zich niet hechten aan dieren, maar met de dood van Miracle zagen we hoeveel personeelsleden gehecht aan haar waren. Via Facebook kregen we ook zoveel reacties van mensen die een prachtig moment met Miracle in de bak hebben beleeft in de afgelopen jaren. We zijn dankbaar voor haar leven! We hebben een sinaasappelboom op haar graf gepland, zodat we kunnen blijven genieten van ‘de vrucht van haar leven’.

Gelukkig zijn de andere twee paarden nu weer gezond en ‘blinken’ hun tanden weer na een recent tandarts bezoek 🙂

Voedselbos

De aloë vera staat inmiddels vijf jaar in de grond. Helaas groeit het nog steeds niet goed. Recent hebben we nieuwe drip aangelegd over de helft van het veld. Ook hebben we veel stikstof bindende bomen en planten gezaaid, waarvan een groot deel nu goed aanslaat. Langzaam maar zeker kleuren de aloë planten weer groen. Over een half jaar hopen we dat we in hetzelfde veld fruitbomen kunnen planten; voornamelijk papaya, bananen en mulberries. Het voedselbos is een project van een lange adem en heel veel trial & error… Met de huidige droogte en daardoor voedseltekorten, hopen we over een aantal jaar dat onze voedselbossen als demo plots kunnen dienen. Zo kunnen mensen getraind worden om op een relatief klein stuk land, toch voldoende voedsel te kunnen verbouwen. En dat op een klimaatbestendige en biologische manier. Nu eerst maar eens kijken of het ons écht gaat lukken! 🙂

Kindernieuws 

Het gaat goed met onze kinderen! Ze zijn gezond, zitten lekker in de homeschool structuur en zijn ontzettend druk met hun groentetuin (waarvan wij beloofd hebben de opbrengst op te kopen :)) 

Wat wel erg moeilijk voor ze is geweest is het vertrek van de Familie Van Asselt, waar ze bijna 6 jaar lang intensief mee opgetrokken hebben. Helemaal omdat dit het zoveelste gezin is dat in korte tijd vertrokken is, en er nóg 2 gezinnen op korte termijn gaan vertrekken. 

Vooral om Yaelle maakten we ons zorgen. Er is nu letterlijk niemand meer van haar leeftijd. Gelukkig dook ineens ons Zambiaanse buurmeisje op in deze tijd (ze is vaak maanden weg, bij andere familieleden) en zo kon gelukkig deze vriendschap worden hernieuwd. Ook ben ik, Roos, samen met een andere moeder, 1x per maand een ‘girlsclub’ gestart. Hier komen meisjes in de leeftijd van 8-12 naar toe van allerlei nationaliteiten (Ethiopië, Singapore, India, Zuid-Afrika, Zweden, Zambia, en wij de Dutchies). Drie meiden van die club waren ook op Yaelle’s verjaardagsfeestje gekomen. Iets waar we heel dankbaar voor waren, want hoe vier je een feestje zonder gasten?! Ook proberen we vaker naar Lusaka te gaan om meer aansluiting te krijgen met de homeschool club daar (Lees: is ook een gebedspunt :)).

Yaelle heeft de overgang gemaakt naar de middelbare school. Het was voor zowel de leerkrachten (wij twee ;)), als voor de leerling behoorlijk wennen. Het duurde even om al het materiaal compleet te krijgen en te begrijpen hoe alle vakken in elkaar steken. Maar we zijn door de eerste lastige fase heen. We zijn ontzettend trots op Yaelle’s doorzettingsvermogen en hoe hard ze haar schouders onder al die nieuwe stof zet! 

David en Eloise gaan langzaam maar gestaag door de stof van groep 4,5,6 en 7 heen. Overigens geen zomervakantie hier. Wij nemen vrij op dagen dat we naar Lusaka moeten, of als er een conferentie is op Elyada Center, of als we bezoek uit Nederland krijgen.

Gezondheid Roos

Een aantal weken terug zijn er 47 poliepen verwijderd uit mijn maag. Er zitten er helaas nog veel meer, maar die zijn over 2 jaar aan de beurt, omdat ze kleiner dan een halve cm zijn. Volgens de arts moet er iedere twee jaar, voor de rest van mijn leven, poliepen verwijderd worden uit mijn maag. Een nogal onbevredigend toekomstperspectief. We zijn nog steeds zoekend naar hoe dit heeft kunnen ontstaan (wellicht door de inname van veel diclofenac, zonder maagbescherming, na de breuken in mijn arm, pols en ribben 2 jaar geleden?) En, nog belangrijker: ‘Wat kan ik doen om mijn maag te helpen genezen?’. En dan denk ik vooral aan een dieet, gecombineerd met voedingssupplementen, om mijn verteringsstelsel te zuiveren en opnieuw ‘aan te kleden’. Onderzoek hiernaar is nog in volle gang, want de praktische uitwerking is niet gemakkelijk in een land als Zambia, waar nauwelijks alternatieven voor bepaalde voedingsproducten te vinden zijn. 

Het is weer een flink lang blog geworden, zo alles bij elkaar. Bedankt voor jullie trouwe support en gebeden! Mocht je toegevoegd willen worden aan onze gebedsapp (waar we wat meer inhoudelijke gebedspunten delen), stuur ons een berichtje!

Veel liefs en een hartelijke groet uit Zambia!

~ Jan, Roos, Yaelle, Eloise en David