Hallo allemaal!
Inmiddels zijn we alweer ruim twee maanden aan het werk en raken we steeds meer ‘in the swing of things’. In deze blog een update van de afgelopen maand. Veel kijk -en leesplezier!
Een van Roos haar hobbies in Nederland was het afstruinen van kringloopwinkels op zoek naar goede deals. Als je gaat emigreren en dus juist van spullen af moet, kun je die hobby wel in de wilgen hangen. Wat wil nou het geval? De zakken kleding die jullie braaf in die groene Leger des Heils containers gooien, komen hier in een dorkas-achtige-kringloopwinkel terecht in Kabwe! Dure merken, maar ook HEMA, Miss Etam, H&M, etc, hangt hier keurig te wachten op een nieuwe eigenaar. De gemiddelde prijs voor een kledingstuk 75 eurocent; als dat geen goede deal is!
Ondanks dat we (bij nader inzien onnodig) veel kleding mee hadden genomen uit Nederland, waren we niet voorbereid op de koude winter hier! Jullie begrijpen dat Roos van deze nood een deugd heeft gemaakt en glunderend tevoorschijn kwam uit die winkel. Nu kunnen we allemaal weer warm de winter door 🙂
Van een andere hobby heeft Roos haar werk gemaakt. Vijf uur per week werkt Roos aan een nieuw boekje: “A dream to never forget”. Het boekje is geschreven voor jonge kinderen die in de sloppenwijk wonen. Het heeft als doel hen te laten begrijpen dat er een God is die van hen houdt, hen ziet en begrijpt, temidden van armoede, honger, ziekte en ouders die overlijden.Het concept is af en wordt momenteel van feedback voorzien door locale mensen. Daarna rest Roos veel schilderwerk en zal het boekje gedrukt worden.
Ook de creatieve therapie die Roos doet (momenteel met 5 kinderen) neemt vastere vormen aan. Samen met andere therapeuten (uit Zuid Afrika en Zambia) denkt ze na over hoe traumaverwerking vorm kan krijgen bij deze specifieke groep kinderen. Zo gaat de standaard traumaverwerking literatuur vaak uit van een steunend netwerk om het kind heen en een rechtvaardig systeem dat daders berecht. Hier in de sloppenwijk is het helaas een uitzondering als een kind een hechtingsfiguur heeft die hem support. Misbruik is aan de orde van de dag en daders lopen vrij rond, omdat het rechtssysteem traag en bureaucratisch is. Veel randvoorwaarden voor traumaverwerking worden hier niet behaald. Roos: ‘Ja, traumaverwerking in deze specifieke context is een uitdaging die me bezig houdt in hart en hoofd. In gesprekken, in gebed en in de literatuur hoop ik veel te kunnen leren, zodat ik, samen met andere (locale) counselors, iets kan betekenen in de emotionele nood die ik om me heen zie.’
En de paarden? ‘Vooralsnog lijkt dat nog even toekomstmuziek. Iedere maandagmorgen wanneer ik met een paard en zijn eigenaresse werk, wordt de droom om paarden in counseling in te zetten groter. De doelen die hiermee behaald kunnen worden lijken naadloos aan te sluiten bij wat de mensen (en kinderen) met wie wij werken nodig hebben. Denk aan empowerment, grenzen, versterking van eigen identiteit, leiderschap, etc. Deze periode is heel geschikt voor ons om de cultuur beter te begrijpen en de taal (letterlijk en figuurlijk) te leren spreken van de mensen en kinderen uit de sloppenwijk. Dit om te voorkomen dat we iets gaan ontwikkelen wat wellicht, bij nader inzien, niet aan zou kunnen sluiten. Komt tijd, komt raad!’.
Waar Roos zich inzet voor de emotionele nood, houdt Jan zich bezig met de ontwikkeling van kleine bedrijfjes om hiermee mensen een kans te bieden uit de armoedespiraal te komen. Binnen OM is hier jarenlange ervaring te vinden (zowel de positieve als de negatieve verhalen) wat dus een geweldige bron van informatie is. Naast het begeleiden van een inmiddels verstrekt microkrediet, ontwikkelt Jan een programma voor het personeel van Mercy House om bedrijfjes te kunnen starten om zo hun salaris aan te vullen. Afgelopen vrijdag heeft hij dit in het team gepresenteerd en verschillende collega’s willen graag gebruik maken van deze kans en gaan een businessplan schrijven! Met de opgedane ervaring, hoopt Jan het programma, door middel van het personeel in Mercy House, uit te rollen in de sloppenwijk zelf.
Thuiskomen uit ons werk is echt thuiskomen. Zoals jullie waarschijnlijk wel in eerdere filmpjes hebben gezien, wonen we in een oase van groen en rust. Wat zijn we dankbaar voor ons woonplek, onze groentetuin en achtertuin waar de kinderen elke dag van genieten. Over de kinderen gesproken; maandag was het zover! Juf Judith landde in Lusaka! De kinderen (en wij ook!) hebben hier ontzettend naar uit gekeken en haar kamer (op 10 minuten lopen van ons huis) behangen met kleurplaten.
Door haar komst en door het regelmatige contact met Nederland (prijs de Heer voor whatsapp!!) zijn we verbonden met jullie. We voelen ons bemoedigd door jullie gebeden, berichtjes en likes op Facebook.
Lieve groet van ons allemaal,
Jan & Roos, Yaelle, Eloïse en David
Vliegtuig Verhuizing te koop:
Het door Roos geschreven en geïllustreerde boekje ‘Vliegtuig Verhuizing’ is binnenkort te koop via de website voor vijf euro excl. verzendkosten. Kun je niet wachten en wil je er nu al één bestellen? Mail dan naar tft@vuurtjesinafrika.nl
bravo voor al het goede wat jullie doen…
Wow, wat een mooi, kleurig therapiehuisje wordt ervan gemaakt! En die boekjes zijn ook geweldig. Heerlijk om zo je talenten in te kunnen zetten. En die kippen, ook helemaal leuk! Harry heeft een vriend die ook kippen verkoopt, ik zal het naar hem doorsturen. Hetzelfde werk, maar dan toch wel een beetje anders.
Ik word blij van jullie blogjes!:)