Wat doen jullie nu eigenlijk?

Soms heb je dat. Je raakt aan de klets met iemand als de kerk is afgelopen en je voelt een klik met iemand. Afgelopen zondag leerde we Ahmed* en zijn twee zoontjes kennen. Ahmed vertelde dat hij 15 moskeen heeft gestart in Zambia en leraar in de koran is. Zijn zevenjarige zoontje kent de halve Koran al uit zijn hoofd. Een paar weken terug begon hij een door hem in beslag genomen Bijbel te lezen naar aanleiding van een droom. Hoe meer hij las, hoe meer hij overtuigd raakte dat hij al die jaren naast de waarheid had gezeten. Hij deelde zijn bevindingen met een andere leraar, die hem aanraadde zsm te vluchten voor zijn leven. Na een aantal grote steden bezocht te hebben, kwam Ahmed vorige week aan in Kabwe. Hij hoopt hier veilig te zijn samen met zijn zoontjes. Jan vroeg of hij al een woonruimte had gevonden. Nee, dat was nog niet gelukt, ze sliepen op het treinstation momenteel. Toen Jan hoorde dat ze voor het laatst zaterdag wat gegeten hadden, namen we het gezinnetje mee de supermarkt in en kochten wat eerste levensbehoeften voor hen. 

Hoe meer tijd we doorbrachten met Ahmed en zijn zoontjes, hoe meer we geraakt waren door zijn moed, vreugde en geloof. We gaven hem geld voor nieuwe kleren (hij zag er nog steeds uit als een moslim en wilde dat niet meer), huur van een huis en eten. De blik in zijn ogen was onbetaalbaar. Zeker weten dat Jezus dit ook gedaan zou hebben.

Het bizarre is dat wij net die week een plan voor ’sustainable business’ hadden uitgewerkt. Meer en meer raken we ervan overtuigd dat er een ‘goed helpen’ is en een ‘slecht helpen’. In het laatste geval maak je mensen afhankelijk en wordt hun situatie op de lange termijn alleen maar slechter. Met onze hoofden nog vol van de theorie over hoe wij willen helpen, ontmoetten we zondag dus Ahmed. Daar sta je dan met je mooie hulpverleningstheorien. Er is geen huis, geen eten, geen baan, geen community om hem heen en geen fysieke veiligheid. Wat zou jij doen?

Positiebepaling in hoe we willen helpen is iets wat ons veel bezig houdt nu nood en gebrek een gezicht krijgt. We zien veel kansen, talenten en visie om ons heen. Heel graag willen we dat schakeltje zijn tussen het rijke westen (met financieel kapitaal) en het menselijk kapitaal hier wat klaar staat om gelanceerd te worden.

Ons werkschema is momenteel als volgt:

Het eerste bedrijfje wat is gestart is van Leny. Zij heeft nu 60 vleeskuikens die ze in juli kan verkopen en zo in haar onderhoud kan voorzien.
De nu nog kale muren van het therapielokaal waar Roos werkt. Binnenkort zal het hier een stuk creatiever uitzien!

Jan werkt 3 dagen in Mercy House. Daar legt hij een voorbeeld tuin aan, begeleid microkredieten en trekt op met jongens uit de sloppenwijk. Hij werkt ook een halve dag per week op de OM basis om mee te werken in de ‘foundations for farming’ tuin.

Roos werkt 1,5 dag in Mercy House, waar ze creatieve therapie geeft aan 5 kinderen en met regelmaat knutsellessen in de klas verzorgd. Roos illustreert 1 ochtend per week en gaat ook 1 ochtend per week naar een boerderij om te werken met een paard en zijn eigenaresse.

Yaelle’s beestjesverzameling blijft gestaag groeien!
Volgens Eloise is het altijd zwempakken-weer

We leren veel en hebben ook veel nieuwe indrukken te verwerken. We verwachten dat, naarmate de weken en maanden vorderen, ons werk meer ‘normaal’ wordt en we minder moe zullen zijn. Tot die tijd liggen we ’s avonds vroeg onder de wol en hebben we genade met onszelf en elkaar, als er niet heel veel energie over is voor sociale contacten, uitjes, etc.

 

David regelt de boel wel vanaf de zijlijn
Een Hollands gevoel op een boerderij in de buurt 🙂

Al met al zijn we dankbaar voor wat we nu doen en leren. We zitten hier echt op onze plek. Wij en de kids zien ook erg uit naar de komst van Juf Judith in juli. Wij kennen Judith nog van onze tijd bij Doorbrekers in Amersfoort. Ze heeft vorig jaar de PABO afgrond en ze komt 8 maanden lang iedere ochtend onze kinderen lesgeven! In augustus komt Familie van Asselt uit Nunspeet. Hun dochters komen dan ook bij Juf Judith in de klas. Wat een zegen! 

Bedankt voor je tijd en het lezen van deze lange blog 🙂 Veel liefs van ons allemaal!

*Ahmed is niet zijn echte naam

2 antwoorden op “Wat doen jullie nu eigenlijk?”

  1. Wat een bijzonder verhaal van Ahmed! In het Brandpunt was dat ook altijd een vraag die we onszelf stelden, waar helpen we mensen nu echt mee op de lange termijn? Hoewel er veel algemeen gezegd kan worden, moet je het toch elke keer per individu bekijken. Groet deze broer en zeg maar dat we voor hem bidden! Mag ik zijn verhaal delen?

    Mooi om te lezen hoe jullie je daar settelen en bezighouden, zegen!!

Reacties zijn gesloten.