Alles went. Toch?

Dat moment dat je de bestekla opentrekt en overal kakkerlakken ziet wegrennen, maar denkt ‘ach..wat maakt het ook uit?’ en gewoon die vork pakt waar je naar op zoek was. Je schoenen iedere ochtend controleren voor je ze aantrekt. Slapen onder muggennetten. Bijna iedere dag maispap eten. Zonder aankondiging van te voren ineens uren zonder elektriciteit en water zitten. Het dak dat zo lek is als een mandje, zodat de emmers, potten en pannen niet aan te slepen zijn. Internet wat niet werkt als het regent. Het is niet te geloven, maar al deze dingen wennen echt!

Door onze training worden we dagelijks ondergedompeld in de Zambiaanse cultuur. We staan regelmatig paf van de dingen die we horen en observeren. Waar we de eerste weken onze mening en ervaring luid verkondigden in de lessen, hebben we nu geleerd een beetje in te binden. We zien steeds meer hoe onze cultuur verschilt met die van de Zambianen. ‘Begrijpen voor je begrepen wilt worden’ is een wijze uitspraak die we hier dagelijks in de praktijk proberen te brengen. Zo merken we bijvoorbeeld dat wanneer we meer communiceren als een Zambiaan (opstaan, rondkijken, veel tijd en ruimte innemen, langzaam spreken, etc.) we dingen beter kunnen overbrengen. Daar bovenop komt dat je de volledige waarheid in pacht kunt (denken te) hebben, maar zonder de relationele factor kom je hier nergens.

Iedere dag stappen wij daarom vol goede (en soms geforceerde) moed uit bed en zetten we onze schouders onder een nieuwe dag vol prille vriendschappen en een verlangen naar een groter begrijpertje van deze cultuur. We zijn dankbaar voor die Ene gemeenschappelijke factor, waardoor het toch wel weer gemakkelijk is een hartsconnectie te maken. Wij houden van Jezus en willen met Hem en voor Hem leven in deze wereld. Onze Zambiaanse broers en zussen hebben hetzelfde verlangen. Samen eeuwenoude woorden lezen uit de bijbel en geïnspireerd raken door dezelfde verzen, gelezen door verschillende brillen. Het kan! Dat moet de (christelijke) burger toch moed geven?

En de kids? Die vinden het nog steeds erg leuk om hier te wonen. Ze zijn nu helemaal gewend aan de school waar ze iedere ochtend naar toe gaan, wat ook te merken is aan alle engelse liedjes die de hele dag door gezongen worden in huis. Ongelofelijk hoe snel de kids engels leren en (zonder angst om het fout te doen!) actief communiceren met iedereen! Ze balen er wel van dat ze niet op het ijs kunnen staan…

12-02 was David jarig en kreeg een lekkere taart van zijn juf

Zijn er ook dingen waar we nog niet aan kunnen wennen? Yep! Een huishoudelijke hulp bijvoorbeeld. Het is fijn dat iemand helpt de boel schoon te houden, maar het weegt niet op tegen de emotionele belasting. Daarom gaan we over een maand, wanneer we verhuisd zijn, het toch anders doen. Heel jammer voor de locale werkgelegenheid, maar van een huis een thuis maken, waar je helemaal jezelf lukt ons (nog) niet met iemand in huis. Wat ook niet went is het missen van familie (weekenden) en vrienden. Het is gek om tussen een hele hoop lieve mensen te wonen, maar geen ervan kent je langer dan 2 maanden. Nieuwe vriendschappen kosten echt tijd.
Niet alleen emotioneel en praktisch zijn veel dingen nog wennen, lichamelijk hebben onze darmen er ook een flinke kluif aan. Zowel de kinderen als wij zijn blij dat we praktisch altijd een WC binnen handbereik hebben…

Terwijl ik dit schrijf zie ik weer een kakkerlak lopen. Ik moet eerlijk zeggen dat het me toch niet zo onverschillig laat, als ik eerder deed voorkomen, haha! Wellicht dat het formaat deze keer ook een rol speelt 😉 Misschien toch die chemische spray uit het keukenkastje maar eens proberen…

Tot de volgende keer! We horen graag van jullie, Liefs Jan en Roos

P.S. 1 Op onze Facebookpagina (ook te bekijken als je geen Facebook hebt) posten we regelmatig foto’s en video’s. ‘Like’ de pagina en blijf nog beter op de hoogte van alles wat er gebeurd in Zambia.

P.S. 2 Vorige week kregen we les over het belang van een ‘dienende houding’. Om het gelijk maar even praktisch te maken, zijn we diezelfde ochtend met de hele klas in een dorpje verderop aan de slag gegaan en hebben we grasgemaaid en schoongemaakt. Zie hier het filmpje daarvan.

7 antwoorden op “Alles went. Toch?”

  1. Beste familie, het is best veel waar jullie voor moeten gaan! Stap voor stap! En Hij gaat mee!

  2. Ik bid dat jullie alle dingen (het gemis, de verschillen, het dienen, de lessen, het eten, en ook de kakkerlakken!) aan kunnen door Christus die jullie kracht geeft!!
    Wat een leuk filmpje en wat een klus is dat gras maaien op die manier…
    Interessant om te lezen hoe de Zambiaanse cultuur verschilt van de onze!

  3. Hi, goed van jullie te vernemen! Aanpassen, aanpassen… Tja, zal vaak niet makkelijk zijn. We denken / bidden met jullie mee. We gaan het filmpje ook even aan de meiden laten zien. Mooi aanvullend inkijkje weer.

Reacties zijn gesloten.